Epiloog op mijn vorige drie blogs.
- Mijn reis met Iris Bouwman naar Biblical Tamar Park en Blosssoming Rose in de Arava (vlakbij de moshav Hatzeva).
- Op pelgrimsreis met de Deense evangelistenechtpaar Johny en Gisèla Noer en hun gezin naar Israël.
- Met rabbi Simcha Pearlmutter in Ir Orvot
De verbindende factor en gemeenschappelijke rode draad in deze drie blogs over deze pioniers is waarom zij onafhankelijk van elkaar naar deze grensplaats in de Arava-woestijn werden aangetrokken. Wat wilde Elohiem Jehova dat ze daar zouden ontdekken?
Kort na de Zesdaagse Oorlog, werd een hoofdweg voltooid, die snelweg van de noordgrens van Israël naar het zuidelijkste punt in Eilat verbindt. Heel merkwaardig was dat toen de twee vrachtwagens die rabbijn Pearlmutter had gehuurd plotseling midden in een niemandslands langs die weg stopten, de chauffeurs alle bezittingen van de rabbijn weggooiden en weigerden ook maar een centimeter verder te rijden.
De rabbijn en zijn gezin deden het enige wat ze konden: ze sloegen hun tenten op en gingen toen op zoek naar een watervoorziening. De Heer leidde hen naar een scheur in een rots, waaruit voortdurend water stroomde; zoet water dat ze konden drinken! Nog geen dag later nadat rabbijn Pearlmutter en zijn gezin in de woestijn waren gedumpt, landde een Israëlische militaire helikopter met twee generaals vlakbij hun kampement. Op de vraag: “Wat doe jij hier met al deze mensen?”, antwoordde Pearlmutter: “We zijn thuisgekomen. Wij komen uit de diaspora. Wij zijn Joden die geloven in Jesjoea Ha Mashiach en de heilige Thora van de HEER. Wij zijn gekomen om dit land te vestigen en om er nooit meer uit geplukt te worden.”
Nu kon generaal Yashaayahu Gavish, de zuidelijke regionale commandant van de IDF, wel een paar extra ogen en oren gebruiken langs de lange Jordaanse grens, en gedoogde hij hen evenals generaal Ezra Weizmann van de luchtmacht, maar alleen op voorwaarde, dat zij er na tien jaar nog steeds zouden zijn. Zo gebeurde het dat eind 1967 de Pearlmutters met de steun van deze generaals, zich vestigden op een verlaten legerbasis in de Arava. Zij vernoemden deze plaats naar het Bijbelse Ovot, een van de oudtestamentische plaatsen die genoemd werden op de weg van Egypte naar het land Israël (Numeri 21:10), dezelfde site die later werd geïdentificeerd als het Bijbelse Tamar (Koningen I, IX, 18)!
Heel opmerkelijk is vervolgens dat het echtpaar Noer precies 25 jaar na hun vertrek uit Denemarken op 15 maart 2002 ook nagenoeg op die zelfde plek terechtkwamen. En vervolgens op 16 september 2002 tijdens de Grote Verzoendag, waarop geen enkel verkeer is, er toch ineens een man en een jongen uit een auto bij hen stapte met de vraag of ze wat water konden krijgen. Nadat zij verteld hadden dat zij vanaf Massada (de oude vesting van koning Herodes) kwamen aangereden en door de UNESCO sinds 2002 als wereldwonder omschreven werd, stond de man plotseling op, keerde zich naar de Berg (over de grens in het Oosten) tegenover hun kamp en vertelde toen dat precies op deze plek Mozes zijn tenten had opgeslagen, en zei: “In de Bijbel (Numeri 21:10) heet deze plek Ir Ovot.” Hij zei vervolgens: “Kijk goed naar het landschap. Er is niets verandert, alles is nog precies als toen Mozes hier zijn kamp opsloeg. De tenten van de twaalf stammen lagen over deze omgeving verspreid.”
Deze vreemdeling sprak alsof hij er zelf bij geweest was en terugzag op iets dat vele generaties eerder gebeurt was en zei toen: “Jullie zijn op de juiste tijd op de juiste plek aangekomen.” Op de vraag waarom hij dat zei, hief hij met zijn hand naar de hemel en antwoordde: “Vraag het Hem!” Bij zijn afscheid zei hij nog: “Jullie hoeven geen angst te hebben, alles komt in orde!” Voor Johny en Gisèle was het alsof deze mens als de ezel van Bileam zijn mond had open gedaan en hen een goddelijke boodschap overbrachten![1]
In 2003 – nadat missie in Papoea … – werden Janny Holster en Iris Bouwman, i.p.v. naar Papoea naar Jeruzalem uitgezonden, waar zij gedurende een periode van 8 jaar telkens in de Oude stad van David konden verblijven. Toen ze van Papoea, het einde der aarde, uitgezonden werden naar Jeruzalem tijdens het Loofhuttenfeest in 2003 en regelmatig naar Israël gingen, konden ze steeds tussen de visa door verblijven in een appartement in de oude stad van David en “lopen door de slagaders van Zijn hart.”
Rond 2004 hebben zij tijdens bezoeken aan het Biblical Tamar Park de familie van Johny Noer leren kennen, toen Rosemary von Trapp daar nog werkte als volunteer, en zij hebben toen tevens een diepe band ontwikkeld met de managers Derrick en Kate Beishir van Blossoming Rose. Zij waren net als zij, mensen die elke drie maanden het land uit moesten en dan weer opnieuw terugkeerden als vrijwilligers.
Ze groeven met de archeologen daar, niet alleen in het verleden, maar proclameerden ook de toekomstige glorie van Israël als Tamar de grens zal zijn van het Messiaanse Koninkrijk (Ez.47:18-19). Met deze verzen in Jesaja 51 als hun motto: “Zelfs als de aarde uiteenvalt als een oud gewaad en haar bewoners sterven, zal de redding die God brengt voor altijd blijven. Hij die machtig is om te redden zal komen vanuit Bozra.”
In mijn blog “Ik wil je ontmoeten in de woestijn” heb ik verteld hoe ik een week in Oktober 2023 in Israël met Iris Bouwman heb opgetrokken op weg naar de plek waar ze in 2016 nog woonde, maar plotseling niet meer het land binnen mocht. Behalve het verlangen nog eens met haar verhuurster te willen praten en kijken wat er van haar inboedel (incl. boeken) over was, wilde zij vooral terug naar die plek bij de grens, waar zij geproclameerd heeft.
Op het bord staan de woorden ‘Sha’ar Sur’, die haar herinnerde aan een tekst uit Jesaja 52:11 over de Poort van Vertrek: om het onreine achter te laten, terug te keren naar Zijn fundamenten, die moet leiden naar Zijn Tempel, naar Thuis.
Ik heb toen aangegeven nog een aparte blog over haar zelf te schrijven. Dat volgt nog.[2] Voor deze epiloog gaat het vooral over de fase dat God hen geroepen had Hem te ontmoeten in de woestijn. Aan het begin van dit millennium had God haar laten zien, dat een tijdperk was afgerond: het einde van de tijd der heidenen is nabij (Lukas 21:24; Romeinen 11 over de volheid der heidenen of beter: menigte van volken). Zij moesten zich omkeren op de hoek van de aarde en zich klaarmaken om terug te keren naar Jeruzalem, naar de oorsprong van de boodschap. De Heer zei: “Je zult een verandering zien op aarde.“
Tijdens het Loofhuttenfeest in oktober 2005 namen zij met een Papoea-team deel aan de Jeruzalemmars. Iris proclameerde toen: “Dit is het Papoea-volk, Heer! De vruchten van de evangelisatie in Papoea. Ik breng ze als offergave, als offer naar Uw heilige Berg.”
Tijdens de opwekking die tijdens de nationale sabbat voor Papoea plaatsvond op 7 juli 2007 (07-07-07) sprak Iris naast de boodschap uit de brief aan de Efeziërs over ons deel aan het burgerschap van Israël (Ef. 2:12-13 & 3:5) ook over onze verantwoordelijkheid om Israël te troosten en tot het hart van Jeruzalem te spreken (Jes. 40:1-2). Door te bidden en profetisch te spreken kan Papoea gebruikt worden om Israël te zegenen en wie Israël zegent zal zelf ook gezegend worden (Gen. 12:3). Daarnaast hebben ze het volk, maar ook de leiders van het volk uitgedaagd om hun tienden aan Israël te geven. Daar is goed gehoor aan gegeven. Er werd daarbij zowel geld als goud verzameld. Dat goud ging middels een delegatie naar het Tempel Instituut in Jeruzalem als vervulling van teksten uit Jesaja 60:5-20 en Zacharia 6:15. Toen rabbi Yehuda Glick deze woorden hoorde zei hij: “Als deze beloften nu vervuld worden, kunnen we vertrouwen dat alle andere beloften ook vervuld zullen worden. Als de naties beginnen hun rijkdom naar de Tempel te brengen, is dat een teken, dat de Messias nadert. Dat Hij al voor de deur staat!”
O.l.v. de Ruach werd het geld verdeeld onder verschillende bedieningen in Israël, waaronder ook die van Johny Noer uit de hand van de Papoea’s. Zij waren perplex. Dit leidde tot een reis van zijn team naar Papoea. In 2008 vond de 7e World Christian Gathering of Indigenous People in Jeruzalem plaats, gevolgd door de viering van het Loofhuttenfeest, waarbij een delegatie van ruim 50 Papoea’s verschillende profetisch daden mochten doen, waaronder opnieuw het brengen van een groot blok goud naar het Tempel Instituut, dat door Rabbi Yehuda Glick en de gebroeders Kempenski in ontvangst genomen werd. Deze keer waren het ook persoonlijke sieraden en zelfs trouwringen die mensen hadden afgestaan voor het Tempel Instituut.
Er werd ook een bijzondere musical opgevoerd door de Papoea’s o.l.v. Johny Noer bij de grens met Bozra en later ook in Jeruzalem. Een dansgroep van Papoea’s is drie weken bij Johny Noer in het Deense kamp geweest. Daar hebben ze zich voorbereid op een profetisch drama dat zij opvoerden op de plaats van de “Heilige Weg”.
In het drama werd weergegeven hoe de Papoea’s het woord van God ontvangen hebben en hoe zij daar nu op reageren. Ze hebben gehoord dat er in het Woord staat dat er een gebaande weg zal zijn, die de Heilige Weg genoemd wordt. Deze weg is een symbool van de weg die gebaand wordt voor de komst van de Heer. In Jesaja 63 zien we de Heer komen uit Bozra, nadat Hij een oordeel geveld heeft over de natiën. Uiteindelijk zal deze weg leiden naar Jeruzalem, vanwaar de Heer zal regeren als Hij Zijn Koninkrijk vestigt op aarde.
Als een respons op Jesaja 63 hebben ze stenen van de natiën neergelegd om als het ware de weg te bereiden voor de komst van de Messias. Hoewel het lijkt alsof er niemand zal zijn van de volken om Hem te helpen, zegt de profeet Micha, dat de overgeblevenen van Israël (de bruid) bijeen gebracht zullen worden als schapen in een kooi (Bozra). Dan zal de Doorbreker voor hen uittrekken en zullen ze het Lam volgen naar Jeruzalem op de gebaande weg door de woestijn (Micha 2:12-13).
De Papoea’s willen mee helpen in het voorbereiden van die weg in de woestijn, zelfs letterlijk, door symbolisch een stukje ervan aan te leggen. Niet zo ver daar vandaan bij de grens met Jordanië (achter Hatzeva) hebben zij dus dat muzikale drama mogen opvoeren, waarmee ze duidelijk maakten dat de verre kustlanden de boodschap aangaande Jeruzalem en de terugkeer van de Messias gehoord hebben. Veel lokale mensen uit de Arava Vallei kwamen kijken naar de opvoering ervan. Met de Papoea’s hadden Janny en Iris al eerder tijd genomen om bij de grens te bidden. Symbolisch werden er 12 stenen uit verschillende delen van Papoea gezalfd. In de verschillende talen van deze gebieden werd de tekst: Laat uw koninkrijk komen en uw wil gedaan worden op aarde, hier in Israël en ook in Papua, zoals in de hemel voorgelezen, met het verlangen om betrokken te worden in de komst van Gods Koninkrijk.
Gisèle Noer heeft in haar boek Perlen der Morgenröte een apart hoofdstuk over Bozra geschreven. In oktober 2008 kregen zij [zoals hier boven bevestigd] opnieuw bezoek van een delegatie Papoea’s samen met de zendelingen Janny en Iris, die hen vertaald hadden over hun werk, inclusief de visie die Johny over de stad Bozra in Edom gekregen had, waarop zij ’s avonds als het donker wordt altijd de lichten van zien schijnen, omdat het maar 15 km hemelsbreed van hun kamp verwijderd was.
Zij schrijft: “Deze stad speelt in de laatste dan een belangrijke, profetische rol. Daarom heeft Bozra een grote betekenis voor hen gekregen. Zo sluiten ze niet uit dat de laatste grote slacht van de wereldgeschiedenis (voor het duizendjarige rijk) daar plaats kan vinden als Israëls Messias Jezus zijn Rijk van Gerechtigheid uitvoert (Openbaring 2:27; 12:5; Ps. 2:8-9).En volgens de Schrift vanuit Jeruzalem over de hele wereld zal heersen met een ijzeren scepter.
Johny had Iris en Janny uitgelegd: “In Jesaja 35:8-10 staat: 8 Daar zal een gebaande weg lopen, die Heilige weg wordt genoemd, geen onreine zal die betreden. Hij is alleen voor het volk dat over de weg gaat. Dwazen dwalen er niet rond. 9 Leeuwen zullen daar niet komen, een roofdier is er niet te vinden, ze blijven er allemaal weg, alleen zij die verlost zijn zullen daar gaan. 10 Wie door de HEER bevrijd zijn, keren terug. Jubelend komen zij naar Sion, gekroond met eeuwige vreugde. Blijdschap en vreugde komen hun tegemoet, gejammer en verdriet vluchten weg.”
© 2021 Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap | NBV21
In Jesaja 40:3-5 staat: 3 Hoor, een stem roept: ‘Baan voor de HEER een weg door de woestijn, effen in de wildernis een pad voor onze God. 4 Laat elke vallei verhoogd worden en elke berg en heuvel verlaagd, laat ruig land vlak worden en rotsige hellingen rustige dalen. 5 De luister van de HEER zal zich openbaren voor het oog van al wat leeft. De HEER heeft gesproken!’
In Jesaja 43:16-19 staat: 16 Dit zegt de HEER, die een weg baande door de zee en een pad door machtige wateren,17 die paarden en wagens liet uitrukken, een heel leger van geweldenaars – daar lagen ze, en ze stonden niet meer op, ze zijn vergaan, als een kwijnende vlam gedoofd. 18 Blijf niet staan bij wat eertijds is gebeurd, denk niet terug aan het verleden. 19 Zie, Ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het – heb je het nog niet gemerkt? Ik baan een weg door de woestijn, maak rivieren in de wildernis.
In de drie weken dat ze daar waren, bereidden ze zich voor op een welkomstdans voor de Messias. Ze wilden dansen voor degene die uit Bozra kwam en ze wilden dansen in hun traditionele kleding en opsmuk. Bij grensovergang nummer 18, precies tegenover Bozra, danste die dag een wild volk uit de jungle. Ze wilden graag de eersten zijn die de Messias zouden begroeten en Hem welkom zouden heten op het pad dat voor Hem bereid zal worden.
Dit gebeurde op 12 oktober 2008 op een stukje woestijn, direct tegenover het Edom-gebergte op Jordaanse bodem (dicht bij Moschav Hazeva en de Peace Route – die zich uitstrekt van Moschav Iddan tot Ein Yashav. Dit dorre stuk land, de wereld volkomen onbekend, zal het centrum worden van een reeks profetische gebeurtenissen die in de eindtijd zullen plaatsvinden.
De Bijbel beschrijft wat er allemaal nog zal gebeuren, voordat God Zijn Koninkrijk zal vestigen op aarde. Over die gebeurtenissen wordt veel gespeculeerd. Er zijn grote verschillen in opvattingen hierover. Dit komt omdat iedereen slechts een stukje van Gods plan kan zien en daar verantwoording voor draagt. Wij zijn verantwoordelijk voor het deel dat God ons geopenbaard heeft. Een van de dingen die God Iris heeft laten zien, is dat voordat Zijn voeten op de Olijfberg zullen staan, er een oordeel over de natiën zal komen en er een weg bereid moet worden in de woestijn, die naar Jeruzalem zal leiden. Jesaja zag de Verlosser uit Bozra komen, nadat Hij Zijn toorn over de natiën had uitgestort en de dag van wraak was gekomen.
Dit beeld van de Messias is meer bekend bij Joden. Joden hebben met dit beeld van de Messias minder moeite dan Christenen. Zij begrijpen ook de reden van Zijn komst: Oordeel over de volken en het jaar van de afrekening om de rechtszaak van Sion ( Jes.34:1-8).
Wat hen altijd bijzonder heeft aangesproken, is de tekst in Jesaja 63 waar staat: “Wie is Deze Die uit Edom komt in helrode kleding uit Bozra”, de Messias rond keek, maar er niemand was om Hem te helpen. Uiteindelijk verschaft Zijn eigen arm Hem hulp. (Jes.63:1-5 & 34:5-8). Dat was de reden dat ze Hem tegemoet wilden gaan in de woestijn om Hem te hulp te komen, als de bruid aan Zijn arm, en de weg voor te bereiden voor de verlosten (Jes.35:8-10).
De enige plaats die ze zich in 2013 konden voorstellen waar we zouden willen wonen in de woestijn, is het Bijbelse Tamar, tegenover Bozra, dat in de bergen van Edom ligt, nu Jordanië. Ze beseften dat dit niet ging om een vluchtige ontmoeting, maar een door Hem bepaalde tijd, die te maken heeft met het feit dat Hij ook gezegd heeft, “Nog eenmaal zal Ik een weg banen door de woestijn”.
Ook Iris schreef rond 2007 over Pearlmutter: “Heel bijzonder is dat zo’n dertig jaar geleden Rabbi Simcha Pearlmutter zich geroepen wist om zich daar te vestigen als een “Stem die roept in de woestijn”. Hij was zijn tijd ver vooruit, maar werd ook bekritiseerd om zijn openlijk geloof in Jesjoea, dat hij aan het eind van zijn leven onder druk herriep. Hij schreef het boek “The tents of Shem”, waar hij ingaat op zijn visie dat de nakomelingen uit de volken, die in Jesjoea geloven, zullen komen om samen met de Joden in het Land te wonen. De geloofsgemeenschap die hij stichtte in Ir Ovot was daar een voorbode van. In die zelfde tijd nam de organisatie “Blossoming Rose” de verantwoordelijkheid over de archeologische locatie van Tamar. Er kwamen regelmatig vrijwilligers in het park werken. Toen zij in 2003 in Israël kwamen wonen, had Johny Noer zich eveneens in het gebied gevestigd. Zij hebben regelmatig groepen naar Tamar gebracht. De Papoea’s hebben in samenwerking met Johny een musical opgevoerd, waarin duidelijk gemaakt werd dat zelfs de bewoners van de verre kustlanden gekomen zijn om mee te helpen aan het bereiden van de weg in de woestijn, wat uiteindelijk zal leiden tot het herstel van Gods woonplaats in Jeruzalem.
Toen zij hen vertelden dat de Heer hen geroepen had om Hem te ontmoeten in de woestijn, hoorden ze van hen dat Kate in verwachting was en hen graag willen aannemen als “surrogaat” grootmoeders en zo enthousiast waren, dat zij zelfs in Tamar wilden komen wonen. Maar dat was toch minder vanzelfsprekend dan zij dachten. De directeur van Blossoming Rose die in Amerika woont, stond niet erg open voor het idee dat zij een caravan zouden huren en voor hen verbouwen tot een tijdelijke woonplaats in de woestijn. Uiteindelijk konden zij in 2013 twee huisjes in nabijgelegen Hatzeva huren, vlakbij de kibboets Ir Ovot en Biblical Tamar Park.
Betekenis van Hatzeva
Hatzeva, dat steengroeve betekent is de plaats waar de Heer hen herinnerde aan de woorden van de profeet Jesaja: Hoort naar Mij, gij die de gerechtigheid najaagt, gij die de HERE zoekt. Aanschouwt de rots waaruit gij gehouwen zijt, en de holte van de put waaruit gij gegraven zijt (51:1). “Wij zijn uitgehouwen stenen, die op de juiste plaats in Gods bouwwerk moeten komen. Hoe belangrijk dat is heeft Hij in Tamar aan ons laten zien.” Verscheidene mensen, die hen daar opzochten, kregen woorden van de Heer. Ze werden herinnerd aan Rabbi Simcha Perlmutter, die hier als pionier begon. Hij had een vroegtijdige openbaring van Gods bedoeling met Juda en Efraïm. Hij voorzag dat er een tijd zal komen dat Jafet in de tenten van Sem zal wonen. Hij zag Ruth als een voorbode van Efraïm die uit de kerk zal komen en zal verklaren: Uw volk is mijn volk en Uw God is mijn God.
NOG EENMAAL doe Ik de Chaldeeën opstaan
Op de vestingwal van het oude Tamar, sprak de Heer nogmaals over een “nog eenmaal”.
Hij zei net als tegen Habakuk: Zie rond onder de heidenvolken en aanschouw, verbijster u, sta verbijsterd, want Ik breng in uw dagen een werk tot stand dat u niet zult geloven wanneer het verteld wordt. Want zie, NOG EENMAAL doe Ik de Chaldeeën[3] opstaan, dat grimmige en onstuimige volk (Hab.1:5 & 6).
Israël zal zich, net als toen, mogen verdedigen! In die laatste strijd zullen de boog en de pijl in Zijn hand samen komen, en zal YHVH ten strijde trekken zoals Hij vroeger streed in de dag van het naderbij komen, staat hier letterlijk bij het woord strijd (Zach.9:13 & 14:3).
Als demonen zullen ze zijn in de laatste strijd. Het Hebreeuwse woord “Kasdim” voor Chaldeeën wordt ook wel vergeleken met de K’sedim, wat “als demonen” betekent. Tamar is een voorbeeld van de vele vernietigingen die hebben plaatsgevonden door de volken die tegen Israël zijn opgetrokken. Dat het een voorbeeld zou worden van wat God in deze tijd doet, hadden we misschien niet verwacht. Maar het is waar, wat God door Habakuk sprak, we staan verbijsterd.
In eerste instantie waren we maar een klein beetje verbijsterd, toen we met een groep aan het bidden waren in Tamar. Na een krachtig moment van gebed, hoorden we ineens een grote klap en vallende stenen …. Wat bleek, een boom was ontworteld en stenen van een oude muur waren naar beneden gevallen. Onze eerste gedachte was, een boom die geen vruchten draagt zal uitgehouwen worden. Liet dit iets zien van de situatie in Tamar? We vroegen de Heer of er nog hoop was voor Tamar. Of zijn het slechts oude puinhopen, geschiedenis die voorbij is, oude bomen die geen vrucht meer dragen?
Granaatappelboom
De Heer herinnerde hen aan de boom die ze geplant hebben samen met Darick en Kate, de managers van Tamar. Zij hebben wèl vruchten voortgebracht in Tamar, ook in hun gezin. Ter ere van de geboorte van hun dochtertje Chava hebben zij een granaatappelboom geplant. Chava (Eva) is een beeld van de eerste vrouw die de vrucht van de boom haalde. Jaren geleden (1978) had de Heer al tegen haar gesproken door een droom, waarin zij zichzelf zag met een vrucht in de hand, die ze Jesjoea aanreikte, die de vrucht terug aan de boom hing. De Heer sprak toen en zei: “zoals de eerste vrouw de vrucht van de boom nam, zal ik jou gebruiken om de vrucht weer terug aan de boom te brengen.” Ze kon toen niet bevatten hoe daadwerkelijk Hij haar in Zijn plan van het herstel van alle dingen zou gaan gebruiken. Als een beeld daarvan moest ze een granaatappelboom planten op de plaats van Zijn terugkeer. De kleine Chava is een beeld geworden van de “laatste Chava” die te voorschijn komt, het geheimenis van de bruid, die herenigd zal worden met de laatste Adam.
De granaatappel heeft volgens de Joden 613 zaadjes, die verwijzen naar de 613 wetten in de Thora, maar het “bloed” dat uit de vrucht stroomt als hij opengebroken wordt, doet hen denken aan Jesjoea, die de straf voor onze overtredingen op zich genomen heeft. Hij is daarom ook de enige die de vrucht weer aan de boom terug kan brengen.
Het zogenaamde “Chava boompje” is een symbool geworden van hoop op herstel, ook voor Tamar en geheel Israël. Eigenlijk staat dit boompje ook op de plaats van Jesaja’s terugkeer, vlakbij Bozra, vanwaar Hij die machtig is om te verlossen zal komen (Jes.34:1-8 & 63:1-6), en een Heilige Weg, waar alleen de verlosten over mogen gaan, die zal leiden naar Jeruzalem, waar Zijn voeten op de Olijfberg zullen staan (Jes.35:8-10).
In 2014 mocht ik – tijdens onze Niet zomaar een reis zelf getuige zijn van dit boompje en hoe het erbij stond.
In haar verslag van die reis in haar Niet zomaar een nieuwsbrief van december 2014, gaat zij nog speciaal in op een relevante vraag uit de groep: “Verwacht je echt dat de Heer al de Zijnen op één klein stukje aarde zal verzamelen bij Bozra, voordat Hij naar Jeruzalem optrekt?” Zij antwoordt: Natuurlijk verwacht ik niet dat de Heer al Zijn schapen (Bozra betekent schaapskooi) letterlijk op dat kleine stukje grond bij Bozra zal verzamelen. Ten eerste heeft het verzamelen en de uitstorting van Gods toorn (het treden van de persbak) al plaatsgevonden, als Hij die machtig is om te redden, verschijnt uit Bozra. Dus als we over verzamelen spreken en alleen denken aan een fysiek leger, dan zou je meer denken aan de grote Arabische woestijn achter het gebergte van Edom, wat op zich nog niet eens zo gek is, als je ziet wat zich nu allemaal al afpeelt bij ISIS. Anderen zien die plaats in de Jizreël Vallei bij Meggido, vanwege Armageddon, of iets zuidelijker van Bozra, bij Petra. Wat ik zie, en mensen wil laten zien, is de profetische betekenis van Bozra. Soms (eigenlijk heel vaak) gebruikt God daar een fysieke plaats voor. Dus hoe kijk ik naar Bozra? Ik zie het als een beeld van het verzamelen van de kudde, die dan één kudde zal zijn, en de Doorbreker die de weg zal banen voor de kudde om als een leger uit te trekken. De gedeelten in Micha 2:12-13 en Openbaring 19:11-21 komen hier samen, maar ook Jesaja 13:1-6, dat ten dele al is vervuld, als we het vervolg lezen, maar toch ook een duidelijke eschatologische betekenis heeft. Dit onderwerp is zo veelzijdig dat we daar meestal een heel weekend les over geven. Als je iets meer gaat begrijpen van de dag des Heren, de dag van YHWH, en onze betrokkenheid daarin, ga je ook beseffen dat dit niet alleen een natuurlijke strijd zal zijn. Ik zie deze “ontmoeting” in de woestijn en het verzamelen in Bozra, als een ontmoeting in de lucht, maar niet een opname om te ontsnappen, maar een opname om als werktuigen van Gods gramschap (Jes.13:3 & 5) gebruikt te worden, als God Zijn boog (Juda) spant en Efraïm als een pijl daar op legt (Zach.9:13). Omdat de eerste opstanding in deze fase van Gods plan zal plaatsvinden, zal dit een “bovennatuurlijke” strijd zijn, waarin wij betrokken worden, dat het duizendjarig rijk zal inluiden en leiden tot het herstel van Gods Koninkrijk op aarde. Natuurlijk blijven er nog vel vragen over, ook bij ons. Er is nog genoeg om over na te denken en onderzoek naar te doen. Dat is een goede zaak en ook Gods bedoeling. Nog niet alle puzzelstukjes passen, maar het plaatje wordt wel duidelijker.
Reis naar Rome en de rol van Ezau
Het was mede door een conferentie in Rome in 2017 met als onderwerp “Messiah in the gate of Rome” en de aanhaling daarbij uit Jesaja 63, dat de rol van Ezau een duidelijkere rol voor haar is gaan spelen in het grotere plan van God. Mede hierdoor is Iris toen begonnen met het lezen van “The return of the kosher pig” van rabbi Itzhak Shapira.[4] Door de terugkeer naar hun Joodse wortels van een kleine groep gelovigen in Italië, was er een Messiaanse gemeente ontstaan in Rome. In samenwerking met een aantal Messiaanse Rabbijnen (waaronder Itzhak Shapira), hebben zij een internationale conferentie georganiseerd, met als thema “De Messias in de poort van Rome, in de poort van Edom/Bozra”. Als de Messias nu in de poort van Rome staat, zal Hij spoedig uit Edom, oftewel uit Bozra, komen. Daarom wilden ze zich voorbereiden op een ontmoeting in de woestijn, als Hij hen uit Bozra (de schaapskooi) leidt en ons voorgaat naar Jeruzalem, want dat is waar Hij naar onderweg is, als Hij komt.
Van Rome naar Bozra
Er is een (geestelijke) weg, die gebaand moet worden van Rome naar Edom, waar de Messias zal verschijnen aan de grens met het Beloofde Land. Dit was de reden van hun reis naar Rome eind januari 2017, hoe vreemd het ook klinkt “om de Messias (Christus) vrij te zetten” uit Zijn gevangenschap in Rome, waar de basis is gelegd voor de ontwikkeling van het christendom. Itzhak Shapira vergeleek, net als alle Joden, Rome en het Christendom, dat daaruit voortgekomen is, met Edom. Bozra kan zowel positief als negatief gezien worden. Het betekent “schaapskooi”, maar de vraag is inderdaad, houden wij Jezus vast in onze eigen schaapskooi of laten wij ons bijeenbrengen in Zijn schaapskooi? Dat is ook de plaats, waar we één kudde zullen worden. (Micha 2:12-13 & Joh.10:16).
Rabbijn Itzhak Shapira heeft nadien en recent nog een aantal publicaties geschreven, die nader uitleg geven op zijn visie op Edom. In het Rebekka Overblijfsel schrijft hij, dat het essentieel is, dat we begrijpen dat verlossing wordt geboren uit ’chaos’ [tohoe wavohoe in Genesis 1]. God plaatste Jacob in de wereld om die voor te bereiden op nieuwe hemel, nieuwe aarde en de komst van de Messias. Daarvoor moet hij in de wereld van chaos (Ezau) werken. Alleen het overblijfsel dat bekent is met het Christendom kan de deur openen voor Jacobs missie. Het is Jacobs missie om Edom binnen te gaan en de heiligheid uit het Christendom te halen zonder zichzelf te schaden.1 Kor.9:19-21. De verlossing begint niet als Jacob ‘Israël’ wordt, maar als de tweeling wordt geboren. De katalysator is Rebekka, zij staat voor het overblijfsel dat Jacob ‘voortbrengt’. Ongeveer 2000 geleden kwam het Christendom ter wereld om de strijd aan te gaan met het Jodendom, die zou leiden tot de komst en tot de dagen van de Messias. Maar de strijd in Rebekka’s baarmoeder: de vervolging door Ezau en de worstelingen van Jacob, waren nodig om ons voor te bereiden op de verlossing. De volheid van de tijd zal komen als de ontbrekende Wav [Hebreeuws verbindingsteken] die Jacob moet herstellen wordt gevonden in zijn broer Ezau. Alleen Jacob kan dat doen. Door Ezau te herstellen om de weg vrij te maken voor de geboorte (komst) van Koning Messias.
In de dagen die voor ons liggen, op de dag van ‘Jacobs benauwdheid’ zal het laatste hoofdstuk in deze strijd tussen Jacob en Ezau plaatsvinden. Christenen negeren Israëls opdracht om een licht van de wereld te zijn, en de onweerlegbare connectie met het land en Jeruzalem. De ultieme strijd van het systeem van het Christendom en het Jodendom is onvermijdelijk. In de eerste vijf boeken van Mozes staat een verhaal waar Jacobs naam verkeerd gespeld is als een hint over zijn roeping en bestemming. Lev.26:42; Gen.28:13-15/ 35:11,12.
Jacob moet Ezau en Israël verenigen, de unieke roeping van het Joodse volk is het herstellen van de verborgen wav in de naam van Elia en dat zal de Messias in de wereld herstellen. Het geheim zit hem in Jacobs vermogen om naar Edom ofwel het christendom te gaan om zijn broer Ezau te herstellen. De laatste fase van de verlossing en de komst van de Messias vindt plaats als Jacob zijn roeping vervult om de ‘schatten’ te halen die in de duisternis verborgen zijn. Het Christendom is een schat, als wij hieruit het Overblijfsel kunnen halen dat het verborgen / gevangen licht van de Messias draagt dat wegens Adams zonde nog verborgen is.Gen.45:22 [2 Kon.5:5 Gen.43:34]
Ontmoeting in de Woestijn
Later dat jaar heeft Iris een Tien Ontzagwekkende dagen reis voorbereid, waaraan zij zelf niet konden deelnemen (nadat hen in april 2017 de toegang tot het land Israël was ontzegd). Tien Ontzagwekkende dagen vanaf Jom Teroea Tisjri 1 en de Grote Verzoendag op Tisjri10 (de 7e maand in het najaar). Op Dag 2 van deze reis werd stilgestaan bij een tekst uit 1 Thes.4:15-17, over “de ontmoeting in de woestijn en in de lucht”. Iris: “Er zal een Heilige Weg zijn, waar alleen de verlosten op wandelen (Jes.35:8-10). Deze weg leidt naar Sion. “De vraag is, zal Juda ook deelhebben aan de eerste opstanding en de ontmoeting in de lucht? Of ontmoeten we elkaar in Jeruzalem? (Zach.12:1-10) . Dit gedeelte leidt naar Zach.14, wanneer Zijn voeten op de Olijfberg zullen staan. Zal dit het moment zijn dat Juda en Efraïm één zullen worden in Zijn hand, en Jesjoea het verbond vernieuwt met het huis van Israël en het huis van Juda (Jer.31:31), wanneer Hij de beker met ons zal drinken in Zijn Koninkrijk (Luk.22:17-20)? NB. Is deze (geestelijke) weg door de lucht alleen voor de 12 in Efraïm, terwijl Juda (fysiek) strijdt voor Jeruzalem? PS: Het lijkt of er na de ontmoeting in de lucht geen “minyan” meer zal zijn om op aarde te bemiddelen voor de rest van de volken, misschien zelfs niet voor de rest van het huis van Jozef, Manasse, die te vergelijken is met de 5 maagden die geen olie meer in hun lampen hadden (cf. 2 Thes.2:6-7). Aan de grens bij Edom verzamelden zij zich bij de choepa en zichtten zich op Bozra, als de plek waar de Heer al de schapen daar verzamelt. Aansluitend werd de door hen ontworpen dans met de Witte en de Rode Bruid opgevoerd. Slechts na het bestrijken met bloed van de poort. Kunnen zij binnenkomen en samen verder gaan als de “Gouden Bruid”!
De nacht van Bozra en de dag der wrake
“Wachter, wat is er van de nacht? Wachter, wat is er van de nacht? De wachter zegt: Morgen komt, maar ook Nacht; als gij vragen wilt, vraagt, komt dan terug.” (Jes.21:11-12) Ze bespraken later die reis vragen over die Dag van de familie, en de Nacht, die gaat komen uit Edom, met de vraag waar ook Hij, die machtig is om te verlossen, vandaan komt (Jes.63:1)?
Wie is in staat om in “de nacht van Bozra” te kijken? Dat is de geestelijke strijd, die vooraf gaat aan Hem te zien komen uit Bozra. Dat is de dag waarop Zijn kleed bespat zal worden met bloed, zoals de wijn van de wijnpers (Jes.63:2-3). Dan zegt Hij: “Want een dag van wraak had Ik in de zin en het jaar van mijn verlossing was gekomen.” (v.4)
Wat ons kan ontroeren is, dat Hij dan rond kijkt, er geen helper was. Zeg je dan, hier ben ik, gebruik mij ? En dan spreekt Hij over hoe wij ondanks dat Hij in alle benauwdheden bij ons was, wij weerspannig waren en de Heilige Geest bedroefden. Dan lijkt het of Jesaja zelf als een Daniël pleit voor de zonde van zijn volk, waar ook wij toebehoren. Dat is een geweldig gebed van verootmoediging, die volgt op de “nacht van Bozra”.
Dan spreekt Hij over oordeel en vergelding, totdat er een einde komt aan de dag der wrake en de verlossing komt. Daar zien we dan het dal van Achor dat tot een ligplaats van runderen wordt, “voor een volk dat mij zoekt, zegt JHVH” (Jes.65:10).
In een vervolg hoop ik nader in te gaan op het verband van Jesaja 63 met de voorafgaande en volgende hoofstukken en het oordeel over Edom in Jesaja 34, dat een bijzondere sleutel biedt om het hele boek Jesaja in zijn greep te krijgen.
[1] Perlen der Morgenröte, blz. 248-249
[2] Ze onderkent drie fasen in haar leven:
1972-1983 die van voorbereiding op haar werk als zendeling
1983-2003 de eerste fase van haar roeping (naar het einde van de aarde)
2003-2023 de tweede fase van haar roeping (vanaf hun verblijf in Israël). Van 2003-2013 in Jeruzalem; van 2013-2016 in Hatzeva (Arava). Op 7 juli 2018 hebben zij definitief afscheid genomen van zowel Nederland als Europa. Daarna waren zij tot voorjaar 2021 vooral werkzaam in Australië (hun mandaatgebied) tot Janny Holster in Darwin overleed op 4 februari 2021, waarna Iris alleen is teruggekeerd naar Papoea.
[3] Kasdiem < Ke shadiem: als demonen zullen ze zijn in de laatste strijd.
[4] Waarover ik later een blog heb geschreven na een conferentie in Vianen op 21 september 2019.